دیدی ای دل که غم عشق دگر بارچه کرد    ***   چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت *** آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد

اشک من رنگ شفق یافت ز بی مهری یار *** طالع بی شفقت بین که در این کار چه کرد

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر      ***   وه که با خرمن  مجنون دل افکار چه کرد

ساقیا جام ی ام ده که نگارنده ی غیب ***  نیست معلوم که در پرده ی اسرار چه کرد

آنکه پر نقش زد این دایره ی مینایی *** کس نداست که در گردش پرگار چه کرد

فکر عشق آتش غم در دل حافظ زد و سوخت

یار دیرینه ببیند که با یار چه کرد

«خدایا چه باشد که دیوانه گان همیشه مست باشند از شراب و می میخانه ی ساقی

اما بر در میخانه ها می کوبند که ببندند. مپسند خدایا.... مپسند خدایا....مپسند»