دست هایت همچنان آیا تهی ست؟

برهنه پاهایت را چرا نپوشاندی؟ 

گیسوانت را پریشان نگاه دار 

باد خواهد امد  ... 

سمت باخترها... 

آنجا که دخترانش لاله های خونین از غروب مهر می چینند... 

جایگاه گلی ست که مردمان به تبرک پاهای برهنه اش آیند.. 

و نیز آنجا پسرکی زرد روی با خنده هایش ... 

گل می کارد.. و با نوازش دستانش... گل می چیند 

اما روی او همچنان زرد است... 

شاید از زمستان می آید این زردی... 

و شاید از نیامدن تابستان... 

ولی برف های آبادیمان همچنان آسمانت را دعا خواهند کرد

(س ک و ت)

نیمه ماه زمانیکه هلالی باشدجای ما پای خم میکده خالی باشد

......

دلم تنگ است و بر راز و نیازم بسان زاهدان، دور حجازم

گهی گیرم به دستم،دست یاری   گهی وا می نهم سر بر خماری

خماری بر سر یارم بکوبید  دوا بر سوز هجرانم بجویید

مرا نامی دهید از ننگ نامی  به بازارم برید بهر سلامی

بگوییدم که چون شد،آنکه آمد  مرا در مستیم دید و نیامد

من آن ببریده زنجیرش بدیدم  سلام گرم و شیرنش شنیدم

چرا از ما به پنهانش ببردید  مرا محرم به چشمانش ندیدید

مرا چشمی بسان عاشقان بود  زبانی پر ز صوت همدمان بود

به زنجیر افکنید چون ماه نورم  به زندانم برید از بهر گورم

مرا از کوی و بازارش چه حاصل  ز روی مست و هوشیارش چه حاصل

بیارید تنگ می، بازم بنوشم  از آن گیسو دو چشم خو بپوشم

.......

.......

(س ک و ت)